Manisa’nın Saruhanlı ilçesinde yaşayan 30 yaşındaki Engin Arslan, 11 Ekim 2023’te ailesine “Gazze’ye savaşmaya gidiyorum” diyerek evden ayrıldı. Suriye sınırını geçtiğini ve iletişimin zor olabileceğini belirttiği bir mesaj dışında, ailesi kendisinden hiçbir haber alamadı. 16 Kasım 2023’te gelen bir telefonla, oğullarının Şam’daki Adra Cezaevi’nde olduğunu öğrenen aile, çalmadık kapı bırakmadı. Ancak aradan geçen bir yıla rağmen, ne sesini duyabildiler ne de durumuyla ilgili bilgi alabildiler.
“O Orada Mahpus, Ben Burada Mahpus”
Acılı anne Sultan Arslan, oğlunun odasında elinde fotoğrafıyla gözyaşı dökerek şöyle konuştu:
“Burası Engin’in odası. Artık burada yatsın istiyorum. Nerede yatıyor, ne yiyor, bilmiyorum. Bir senedir sesini duymadım. O orada mahpus, ben burada evde mahpus. Çıkıp gezemiyorum, yiyip içemiyorum. Cumhurbaşkanımızı iki kez rüyamda gördüm, gelip bana ağaç verdi. Ne olur, biri sesimizi duysun. Çocuğumun canından endişeliyim.”
“Kendi Başımıza Gidip Aramak İstiyoruz”
Baba Metin Arslan ise çaresizliğini şu sözlerle dile getirdi:
“Oğlum bir yıldır Şam Cezaevi’nde. Ne yaşadığını, durumunu bilmiyoruz. Her gün ağlamadan yemek yiyemiyoruz. Sayın Cumhurbaşkanım, size yalvarıyorum. Bu olayı sadece siz çözebilirsiniz. Pasaport başvurusunda bulundum, vize alabilirsem gidip kendim arayacağım. Engin’in para ve kıyafet istediğini öğrendik ama nasıl göndereceğimizi bile bilmiyoruz. Oğlum hırsız değil, terörist değil. Gazze’deki zulme dayanamadı ve destek olmaya gitti. Bir yıldır hiçbir gelişme yok.”
Arslan ailesi, oğullarını sağ salim evlerine kavuşturabilmek için yetkililerden yardım bekliyor.
