Bulutlar yavaş yavaş güneşi örttü,
Gök karardı.
Dalgalandı deniz,
Öfkelendi köpürdü.
Tüm hırçınlığı ile baştan karaya vurdu!
Martılar çığlık çığlığa kaldı.
Deniz küstü,
Deniz kustu içindekileri.
İlk başta şişe, lastik, sandalye,
Şemsiy, tencere, tava, bardak, yırtık ağlar
Oltalar, misinalar vb. Vb.
Elimize ne geçerse attıklarımızı,
Geri verdi.
Cömerttir deniz, ne verirsen onun iki katını
İade eder!
Ödünçtür her şey onda.
Hiçbir şeyi içinde tutmaz.
Dışa vurur, atar.
Martılar çığlık, çığlığa rüzgara karşı uçmay,
Denizden uzak kalmamaya çalışıyorlardı.
Onlar için sudan uzaklık
Açlık ve ölüm demekti.
Milyonlarca yıl denizle özleşmişler,
Denizden beslenmeye evrilmişlerdi.
Evleri,denizdi.
Dağları gölleri akarsuları ormanları yok eden
İnsanoğlu, denizleri de yok edişten
Mahrum bırakmıyordu!
Bir yanının tuz,
Bir yanının su olduğunu,
Hayatın denizlerde başladığını,
Denizlerden karaya çıktığını, unutalı çok olmuştu.
Martılar çığlık çığlığa uçarken,
Deniz sahili azgın dalgalarla dövüyordu!
Dalgalar,
Geri çekilirken kumunu taşını içine sürüklüyor.
Sonra tüm taşı toprağı çakılı ile vuruyordu.
Sahile…
Kıyıya bağlanmış sandallar, tekneler
Beşik gibi sallanıyor su alıyorlardı.
Denizin dibini boylayan boylayanaydı.
Hele içlerinden birinin gövdesinde “ batmaz”
Yazıyordu ya! Denizin gücünü bilmeyenlere
Gösterdiği örnek gibiydi.
İnsanoğlu karada, denizde, gökyüzünde her yerde batıyordu.
Sahili dalgalarıyla döven deniz.
Kim bilir açık denizlerdeki gemilerin kaptanlarına, neler yapıyordu?
“Kaptanın iyisi fırtınalı havalarda belli olur” Der denizciler.
İstisnalar kaideye zarar verse de
“Gemiyi en son kaptanlar terk eder, fareler değil “
Dev dalgalara direnen sağlam gemiler kadar, cesur denizcilerde,
Denizciliğin olamazsa olmazıdır.
Lakin,
İyi denizci denizler, seven koruyan gözeten kirletmeyendir.
Suya gözü gibi bakandır.
Şiddeti artıkça fırtınanın
Martıların çığlıkları da artıyordu
Birde denizin köpüğü...
Köpük, köpüktü deniz.
Sanki insana güven var da,
“Kadın gibidir deniz, güven olmaz “ demiş
Lafazanın biri.
O gün, bu gün.
Suyu bardakta görmek isteyenler çoktur!
Martılar, Karabataklar,
Albatroslar çığlık çığlığa idiler.
“Deniz bitti” diye barım barım bağırıyorlardı.
Son kez kustu deniz!
Dev bir dalga yosun tutmuş
Kırık, oyuncak bir kalbi geri verdi.
