Sevgili dostlar, daha önce yayınlanmış olan ‘'Dolunay'' yazımı okurlarımın isteği üzerine tekrar yayınlıyorum.
Tam da Dolunay zamanlarına denk geldi güzel oldu. Dolunay yazım önümüzdeki günlerde ayın halleri olarak bir yazı dizisine dönüşecek gibi siz ne dersiniz ?

Geceyi dolunayla, dolunayı senle sevdim. Dolunayı senle sevmiştim ya ; sen yoktun ama geceyi sevdiren dolunay vardı bu sefer yanımda. Ruhumu dolunaya, denizin dalgasına, yaprakların uğultusuna bıraktım. Gökyüzü gibi sınırsız, gökyüzü gibi özgür, aydınlık, sonsuz olsun diye…

Gecenin ortasında durmuş düşünüyorum. Acaba gurur mu duymalı insan bu yalnızlıkla, yoksa hüzne mi boğulmalı ?

Ne kadar ihtiyacım varmış, benim ben'le olmaya, bendeki ben'i dinlemeye. İkisini yüzleştirmeye…

Yaktığımız gemilerin hesabını sormaya, değmeyecek kişilere harcadığımız zamanlara, kaç kişiye köprü olup yıprandığımıza, yılların hesabını konuşmaya ihtiyacımız varmış.
Bendeki ben'le oturduk bu gece tan ağarıncaya kadar. Dolunay eşlik etti yanlızlığıma. Nerede hata yaptım? Hatalarımı düzeltmeye, sil baştan yaşamaya yeter miydi kalan ömrüm ? Ömrüm yetse, bendeki ben'le hesaplaşabilir miydim ?

Yaşanmamışlıklarım için bendeki ben, yaşanmamış yıllarımı geri ver dese ne yaparım ? Yaşanmamış yıllarım geri gelse; yıpranmış bu ruh, yıpranmış bu beden tahammül eder mi ? Kazançlar, sevinçler kapatır mı bunca açığı ? Bunca yıl sonra ?

Döndüm yüzümü dolunaya; her zamanki pozitif bakış açımla dolunayın ışığı aydınlattı yüreğimi… Kazançlarımı, sevinçlerimi, kaç köprü olduğumu, kaç gemi yaktığımı, kıskançlıkları, verdikten sonra beklemeyi, bekleyişin hazzını, vuslatı arzuluyarak özlemlere umutlar ekmeyi, hazmetmeyi, sabırla, umutları soldurmadan, her çelmeden düşmeden geçmeyi, yüreğimdeki ‘Sevgi' yi her şeye, herkese rağmen büyütmem gerektiğini öğretti bana dolunay.

İnsan olmanın gereklerinin en başında ‘sevgi' geldiğini, kocaman dünyada herkese yetecek bir rızık olduğunu, biz hayattan geçerken önce ‘insan' olmamız gerektiğini öğretti. İnsan olmanın cinsiyeti olmadığını !

Dolunayın ışığı, gecenin sessizliği ile birleşti. Zamanın en büyük ilaç olduğunu, her derde çare olduğunu öğretti. Yeter ki sen bil yanlızlığın içindeki büyük hazzı.

Sevgi ile kalın...